دونای دانا

به روزی من  گذر كردم ز چالوس                    مسيری  را  برايم  بوده  ملموس

رسيدم   پل   به    زنگوله   توقّف                  مرا  شد ‌ياد چندين ساله‌ام ‌ قف

به   راهم   شد  ميسّر  سوی  دونا               گذشتم‌ از  دو  راهی تا  به  دينا

كه  نام  سابق   آنجا   است   دينا               كه دينور بوده از  اسبق  به دونا

كه هفتاد و دو كيلو متر شده طی                صدايی  را شنيدم از  دف‌ و  نی

عروسی   بوده  آنجا   ای   عزيزم                برای  شست و  شو  آبی  بريزم

به  روز  ديگری  تهران  كرج  بود                   كرج را طی نمودم بی هرج بود

به پل زنگوله  راهی  را به كج  بود               كه راهی انتخابی، نه‌ به ‌لج  بود

مسيرش‌از‌دو راهی، سنگ‌درّه‌ است            به قبرستانِ سفلی، بعدْ درّه است

به  عليا  می‌رسی،  آبی  خنك  را               كه  آبش  منحصر  بادا و  تك را

فراوان  چشمه  دارد  جا و  هر جا               سه چشمه را بود معروف آن جا

شكار و هفت قلقل،  چشمه  باشد             زلالی اشكِ چشم و ديده باشد

به  دونا  من  رسيدم  با  صفا  بود                ز  هر  آلودگی  او   را  رها  بود

ورا هست قدمتی‌بيش‌از هزار سال               فراوان باشدش  از مال و  اموال

مسير راه شد هشتاد و هشت كيل              به كيلومتر نه پيمانه نه‌اش ميل

بود  اين   قريه  از  بخش  بلد  را                  همان نوری كه باشد سر سبد را

گل  زيبا  ز  نور  دونا  شد  او  را                  دو   باشد  روستا   پايين  و  بالا

كه  پايينی   بود   دونای   سفلی               به   بالايی   شود   دونای   عليا

كه اوّل  اين دو را  يك روستا بود                  همه را دل به يك، سرها جدا بود

علل آمد  فراهم   تا   جدا  گشت               محبّت‌همچنان‌باشد‌به يك دشت

گذشت‌از‌آن‌به‌سيصد‌چهارصد سال                نباشد بين آن ها  قيل و  نه قال

همه در قوم و خويشی بی نظيرند                به  نيكی‌ها ز هم  سبقت  بگيرند

كنون   شرحم   بود   دونای   بالا                بگويم  هر  چه را  باشد  در  آنجا

حدود  يكصد و  پنجاه  سال پيش                شده يك حوزة  علميّه در خويش

برای  كسبِ   علم   از   قال   باقر              مهيّا  گشت  اساتيدی   چه  ماهر

ز   محمود   و   خليلی   آيت ‌اللّه                 فراوان    مجتهد     بودند    آنجا

قرای خمسه با  شمران  و  هم نور              كه طلّاب از ولايت گشته اند جور

كجور و شهسوار  از دور  و  نزديك               همه بيرون  شدند  از  راه  تاريك

اساتيدی   ز   آنجا   گشته    فارغ               ز  قال   باقر   و   از   قال   صادق

همه   روشن   ز   مصباح   هدايت               همه   راهی   شدند   اندر   ولايت

مبلّغ   گشته   هر   روستا   فراوان              علوم  دين  و   قرآن  شد   نمايان

كنون  تهران  كرج   دارند   اهالی                دو هيئت در مسيری  پاك‌ و عالی

بود  برنامه هر يك  را چه  مطلوب               ز  اعياد   و   عزاداری  به  مكتوب

تمام  مرد  و زن  در  آن  سهيمند               ز  آن  باشد  كه   دانا   و  فهيمند

ز  جعفر  جير  سرا،   اخوند  ذاكر               ز محمود  و  خليل  و هر چه  فاكر

علی   داوودی   و   احمد    توكّل               كه   مردم  می‌شوند   اندر  توسّل

ز  صادق  تا  ابوالقاسم  به سلطان             ز  يعقوب  و  ز  محسن بهر ايمان

ز  آن  عبّاسعلی  آن  مرد  ميدان                مهيّا   گشته ‌اند  از   فضل  قرآن

محمّد  كاظم    و   فرزند   اوسط                اديب  و  عالمان بودند  به  وسعت

سه  روحانی  بود  در  حال  حاضر               به  يادم  آيد  و   باشد   به   خاطر

صفر شيخ و علی شيخ و رضا شيخ              به   داوودی  توكّل   صادقی  شيخ

توكّل   با   توسّل   هم   ز    داوود              به  نادر  احمد  و   يعقوب  را  بود

از اين  شش  طايفه گرديده  حاصل             هزاران  كس   شدند   انسان  قابل

طوايف  از  همان‌ بَكلون و  سُرخون              كنار  جير  سرايی   بوده‌اند   چون

همه  سر منشاء  خيرند  به زحمت              به هر شغلی شدند مشمول رحمت

به هر  روستا  شده داير  به  مكتب              نه  تنها  روزها   بلكه  به  هر شب

بنای   مسجد   و   تكيه   و   شورا              به  همّت  از  اهالی   گشته  بر  پا

تلفن   با   مكانش   گشته     احيا              كه ثابت  يا به سيّارش  به  يك جا

به  سال  پنج و ده   با  هشت  بالا               رسيده   آب   بهداشتی   به   دونا

شده  از   همّت   مردان   و  دولت               ز  حمّام  و  ز  لوله   گشت  مرمّت

به سال سی دبستان گشته تأسيس           به  علم  روز   آنجا  گشته  تدريس

به  چهل سال  دگر  گرديده  بر  پا               به   تدريس   هنر   اوّل   ز   آنجا

كه   دونا    مزرعه    بسيار    دارد               مراتع    را    همی    انبار    دارد

صفا    دارد    مراتع    هم   مزارع               همه از ملكِ  آن ها  هست  قاطع

زمين  داغر  و  گزنا لش و  لشچال               گهر درّه ، لشركا  گشته  پر  خال

مراتع گته خور تاب، قار نو سوتك                  ز زلكون‌ چال و چار‌رج‌را شده تك

ز  شرور ،  باغِ   نرما   باشد  آنجا                همه سر سبز باشند  جا  و  هر جا

مشاغل   باشد   آنجا   را   فراهم              ز   نانوايی   و    قصّابی    دما  دم

ز  سوپر ماركتی  در  جنب   پيكر                لبن  باشد  مهيّا  شير و  ز آن  سر

ز  نفت  سوخت   انبار  دارد  آنجا               اباذر  صاحب  است امروز  و  فردا

ز  ميوه  تره  بار   هر  چيز   ديگر                بحمدالّه   رديف   تا   فصل   ديگر

بود  سايتی   به  نامِ   سايت  دونا            كه    مسئولش   توكل   احدُ   اللّه

اگر  باشد  خبر  از  جور  و  ناجور               رساند  بر كسان  نزديك  و  هم دور

نشانی  هست  به  قبرستان   دونا            محلّ    دفن    محمود    آيت  ‌اللّه

نشد "سابع"  بپرسم  از  كجايی                به  كلونگا   و   يا   دونا   و   جايی

كلاونگا  تو  را  جا هست و سامان              قرای  خمسه  را  باشی  تو  مهمان

***********************************************************

روز يكشنبه مورّخة1394/10/27

 عباس توکلی (کلاونگا)

دونای دانا-2

به  شش  مَحلهِ  شده  تقسيم  دونا              يكی جور  محله  اسكان  اديب ‌ها

يكی مسجد پش  ، يك پشت  باری               بود مسكن در آن‌ها  كسب و كاری

يكی هم  جير سرا،  يكی  حموم پش             يكی سی‌وال زمی چند تا  كنّا پش

كه   آخر    خر چرا     باشد     محلّه              كه دارند  هر كدام  كوچه  به كوچه

**********************************************************

ز  دونا  نُه   شهيد   گرديده   تقديم              به  تاريخی كه  آن  را شد  به  تقويم

دفاعی  شد  ز  اسلام  و   ز  كشور             به   حرّيّت  ر سيد  هم   دين  و  باور

كه عبّاس،  حيدر  و  نصرت  به طالب            چنان  جنگيده‌اند  دين   گشته   غالب

كه  هر  يك   نادری   بودند   و   نادر             نهيب     لا    تخف    گرديده     قاهر

حسين و  هم  حسن   بودند  شايق            كه   يورش  با    توسّل   گشته  فايق

سياووش  با  علی ‌اصغر   به  ميدان             به  فلّاحی   رسيدند    نزد    سبحان

ز كشت  و  كار  و  صنعت  هم‌ بريدند            فيوضات     شهادت     را      رسيدند

شهيد   ديگرش  بوده  است   عبّاس            محمّد را  به  فاميلی، هست احساس

كه  خود  را  ديده اند  مديون   كشور             به  رود،   پيوسته   بر   دريای   لشگر

خروشان  بوده   طوفانی   به   شدّت            كه  قسمت  شد  بر  آن‌ها  باغ  جنّت

سر    افرازند   هر   يك  اهل  روستا             سند  گشتند   و    آن  ‌ها   بهر  دونا

خدا يا  كن قبول  از  ما   تهی دست             ببخشا  بر  شهيدان  عذر  پی  گشت

حسين و هم حسن، عبّاس دو تا بود             سياووش  با   علی  اصغر   صفا  بود

ابوطالب   به   نصرت   همچو    حيدر              مدافع   گشته اند  بر  دين  و  كشور

تو   سابع   از   شهيدان  گير    بهره              توسّل جو   به  هر  يك  صحنه صحنه

***********************************************************

روز پنجشنبه مورّخة1394/11/15